Ano ang isang paradigma

Ang paradigma sa sinaunang pilosopiya ay itinuturing bilang isang hanay ng mga walang hanggang ideya, isang modelo alinsunod sa nilikha ng umiiral na mundo. Sa kasalukuyan, ang paradigma ay tinukoy bilang isang pamayanan ng mga pangunahing pang-agham na punto ng pananaw, saloobin, at terminolohiya, na tinatanggap ng karamihan sa pamayanan ng mga siyentipiko na may magkaparehong background na pang-agham at karaniwang mga halagang pang-agham.

Manwal ng pagtuturo

1

Ang paradigma ay bubuo ng pagpapatuloy ng mga pang-agham na interes at pag-unlad nito, ang pagkakapareho ng tahasang at implicit na pagpapalagay na tumutukoy sa pag-unlad ng agham sa isang tiyak na tagal ng panahon. Ang mga kahulugan ng paradigma ay nakikilala sa iba't ibang mga disiplinang pang-agham - pilosopiya, linggwistiko, pedagogy, atbp.

2

Kaya, halimbawa, sa agham pampulitika ito ay isang pagkakapareho ng mga prinsipyo ng cognition at ang mga paraan ng pagpapahayag ng umiiral na katotohanan ng pampulitika sa isang tiyak na oras, na nagtatag ng isang lohikal na modelo ng samahan ng data at isang panteorya paliwanag ng umiiral na mga phenomena sa lipunan.

Sa linggwistika, ang isang paradigma ay isang tiyak na konstruksyon na nagsisilbing pamantayan para sa pagbaba, pagbagsak ng isang salita.

3

Bilang karagdagan, ang paradigma ay nakikilala bilang ganap, estado, indibidwal, karaniwang tinatanggap at pang-agham.

Ang pangkalahatang tinatanggap na paradigma ay tinawag na pinakamahusay na paraan upang makagawa ng mga pagpapasya sa iba't ibang spheres ng buhay, na ginagamit ng isang malaking pangkat ng mga tao. Ang paradigm ng personal (indibidwal) ay tumutukoy sa pamamaraan ng mga pagpapasya ng isang partikular na tao batay sa kanyang personal na karanasan at posisyon sa kanyang buhay.

4

Ang paggamit ng term na ito ay ipinakilala ng Amerikanong pisiko at mananalaysay na T.S. Si Kuhn, na nakatuon sa katotohanan na ang makasaysayang pag-unlad ng agham ay hindi naganap nang sunud-sunod, ngunit kinakatawan ang isang pagbabago sa mga paradigma na malinaw na matukoy ang pagpili sa pag-aaral ng isang partikular na problema, pati na rin ang pamamaraan para sa kanilang paglutas. Kaya, ang paradigma ng pisika ni Aristotle ay ginamit hanggang sa ika-16 na siglo, nang ang mga siyentipiko tulad ng Galileo at Newton ay lumikha ng isang bagong paradigma na gumana hanggang sa ika-20 siglo, nang mapalitan ito ng paradigma ng teorya ng kapamanggitan.

5

Para kay Kuhn, ang ibig sabihin ng normal na pag-unlad ng agham, una sa lahat, ang katatagan ng umiiral na paradigma. Kapag ang isang paradigma ay pinalitan ng isa pa, nagaganap ang isang rebolusyon na pang-agham. Sa pagbuo ng agham, nakilala niya ang 4 na sunud-sunod na yugto: ang pre-paradigmatic, ang panahon ng pangingibabaw ng paradigma, krisis ng normal na agham at ang panahon ng rebolusyong pang-agham, sinamahan ng pagbabago ng paradigma sa isang bago.