Ang character ni Katerina sa Storm

Ang pag-play sa pamamagitan ng kamangha-manghang manlalaro na si A. N. Ostrovsky, The Storm, na isinulat noong 1859, ay may kaugnayan pa rin ngayon. Ang hindi nagwawalang imahe ng pangunahing karakter na si Katerina ay nakakaakit ng hindi nagagalaw na interes sa loob ng maraming mga dekada. At lahat dahil ngayon ay sapat na ang parehong mga tyrants na nabuhay sa panahon ng Ostrovsky at nagsilbing mga prototypes para sa paglikha ng isang napakatalino na gawain. Si Ostrovsky ang una na ganap na naglalarawan ng matingkad na imahe ni Katerina, isang babae ng bagong panahon, tungkol sa kung saan maraming mga manunulat ang nagsalita sa harap niya, ngunit hindi makalikha.

Ang ilang mga salita tungkol sa pag-play na "Thunderstorm"

Ang kwento na sinabi ni Ostrovsky ay malungkot at malungkot nang sabay. Ang dula ay naglalarawan ng kathang-isip na bayan ng Kalinov at mga naninirahan dito. Ang lungsod ng Kalinov, tulad ng populasyon nito, ay nagsisilbing isang uri ng simbolo ng mga tipikal na lungsod na panlalawigan at mga nayon ng Russia noong ika-60 ng siglo XIX.

Sa gitna ng paglalaro ay ang pamilyang mangangalakal ng Kabanikhi at ang Wild. Ang ligaw ay ang malupit at pinakamayaman na tao sa lungsod. Ang isang ignorante na paniniil na hindi mabubuhay sa isang araw nang hindi nanunumpa, at naniniwala na ang pera ay nagbigay sa kanya ng buong karapatan upang asungot ang mga mahina at walang pagtatanggol na mga tao.

Si Kabanikha, na nagtatag ng kaayusan sa bayan, ay sumunod sa tradisyunal na kaugalian ng patriyarkal, sa publiko siya ay mapalad, ngunit labis na malupit sa kanyang pamilya. Ang Boar ay isang tagahanga ng house-building.

Kalmado at mabait ang anak niyang si Tikhon. Ang anak na babae ni Barbara ay isang buhay na buhay na batang babae na nakakaalam kung paano itago ang kanyang damdamin, ang kanyang kasabihan ay: "Gawin ang gusto mo, ngunit upang ito ay pagtahi at saklaw." Feklusha sa serbisyo ng Kabanikh.

Ang mekanikong lokal na nagtuturo sa sarili na si Kulibin, na tumpak at malinaw na nakikilala ang mga lokal at walang awa na pinupuna ang malupit na kaugalian ng mga naninirahan. Susunod na dumating ang ligaw na pamangkin na si Boris, na dumating sa kanyang tiyuhin mula sa Moscow, dahil ipinangako niya sa kanya ang bahagi ng mana, kung siya ay magalang sa kanya.

Ngunit ang pangunahing lugar sa pag-play ay kinuha ng asawa ni Tikhon - Katerina. Ito ay ang kanyang imahe na nakakaakit ng pansin mula nang likhain ang paglalaro.

Si Katerina ay mula sa isang ganap na naiibang mundo. Ang kanyang pamilya ay ang eksaktong kabaligtaran ng pamilya ng kanyang asawa. Gustung-gusto niyang mangarap, mahal ang kalayaan, katarungan, at, pagkahulog sa pamilyang Kabanikh, ay tila nahanap ang kanyang sarili sa isang piitan, kung saan palagi siyang kinakailangang tahimik na sumunod sa mga utos ng kanyang biyenan at magpakasawa sa lahat ng kanyang mga kapritso.

Sa panlabas, si Katerina ay kalmado, balanseng, tinutupad ang halos lahat ng mga tagubilin ni Kabanikh, ngunit sa loob niya, ang protesta laban sa kalupitan, paniniil at kawalang-katarungan ay naghihinog at lumalaki.

Natapos ang protesta ni Katerina nang umalis sa negosyo si Tikhon, at pumayag siya sa isang pulong kay Boris, na nagustuhan niya at hindi katulad ng ibang mga naninirahan sa Kalinov. Isang bagay na katulad niya sa akin.

Si Barbara, ang anak na babae ni Kabanikh, ay nag-aayos ng isang pakikipag-date kina Katerina at Boris. Sumasang-ayon si Katerina, ngunit pagkatapos, na pinahirapan ng pagsisisi, napaluhod sa harap ng bewildered na asawa at ipinagtapat ang lahat sa kanya.

Imposibleng ilarawan ang pag-aalipusta at pagkagalit na nahulog pagkatapos niyang makilala sa ulo ni Katerina. Hindi mapigilan siya, sumugod si Katerina sa Volga. Isang malungkot, walang katapusan na pagtatapos.