Paano magsulat sa Korean

Ang Korean ay isang kakaibang wika, malapit sa Japanese, Chinese, mga wika ng Ancient India, the Urals, Altai. 60 milyong tao ang nagsasalita at sumulat dito. At kahit na ang wika mismo ay higit sa tatlong libong taong gulang, lumilitaw lamang ang pagsulat sa gitna ng ika-XV siglo, at ang mga kaugalian sa pagbaybay at pampanitikan ay naaprubahan lamang sa XX. Upang mabilis na malaman kung paano sumulat ng Korean, kailangan mong magkaroon ng hindi bababa sa isang minimal na pag-unawa sa Intsik. At din upang pag-aralan ang panitikan sa kasaysayan

Manwal ng pagtuturo

1

Kailangan mong malaman ang panloob na lohika ng wikang Koreano at pagkakaiba nito mula sa mga wikang Indo-European. Ayon sa isang bersyon, naniniwala si Haring Sejong na kinakailangang bigyan ng wastong ideya ang mga paksa sa pagbasa ng mga character na Tsino. Ngunit sa parehong oras, isinasaalang-alang ng mga siyentipiko hindi lamang ang karanasan ng pagsulat ng Mongolian at Uigur, ngunit din binuo ang kanilang orihinal na sistema ng ponolohiya. Samakatuwid, ang formula ng wikang Koreano ay pampanitikan na Tsino, kasama ang lohika ng mga kalapit na wika, kasama ang sariling mga makabagong ideya. Halimbawa, ang ponetikong Koreano ay nagsasangkot ng paghati sa isang pantig na hindi sa dalawang bahagi, ngunit sa tatlo: simula, gitna at pagtatapos. Kaugnay ng mga sinaunang iskolar na ito ng dibisyon ng phonetic sa mga elemento, at ito, siyempre, ay malapit sa pilosopong Tsino.

2

Matapos mapagkadalubhasaan ang batayan, kailangan mong maunawaan ang kaugnayan sa pagitan ng Korean at Intsik. Kaayon ng Hangul, ang orihinal na alpabetong Koreano, aktibong gumagamit ng mga Koreano ang pagsulat ng Tsino hanggang sa simula ng ika-20 siglo. Maraming mga salitang Tsino sa sulat, kaya isang sistema ng halo-halong hieroglyphic-sulat na pagsulat ang bumangon. Ang mga character na Tsino ay para sa mga hiniram na termino, at ang mga letrang Koreano ay para sa mga pagtatapos ng pandiwa, hindi mababago na mga partikulo, at mga katutubong salitang Koreano. Ang parehong pagkalito ay nasa bokabularyo: ito ay isang dalawahang sistema ng katutubong salitang Korean at Sino-Korean. Halimbawa, sa modernong Korea, mayroong dalawang "set" ng mga bilang. Minsan sila ay mapagpapalit, at kung minsan ay magkakasama ng eksklusibo sa bawat isa, at dapat malaman ang mga subtleties na ito.

3

Marahil ang pinakamahirap na pag-master ang mga kaugalian ng spelling at pampanitikan ng nakasulat na wikang Koreano. Inaprubahan sila hindi pa matagal na: sa 1933 ng Korean Language Society. At kung ang spelling ng ika-15 siglo ay batay sa prinsipyo ng isang titik - isang ponema, ngayon isang morpema (ang pinakamaliit na makabuluhang yunit ng wika) ay maaaring tunog nang iba, ngunit ang baybayin sa parehong paraan. Halimbawa, ang salitang Korean na "takip" ("presyo") ay maaaring tunog ng "takip" o "com". Sa karamihan ng mga kaso, isang artikulo sa magazine o blog on ay isang halo ng pagsulat ng Tsino at Koreano, na may ratio na 50 hanggang 50.

Mga aklat-aralin at tutorial sa Korea