Politika ng Digmaang Komunismo

Sa panahon mula 19918 hanggang 1921, ang estado ng Sobyet ay hiningi ang isang matibay na patakaran ng pagdidikta at pag-agaw ng mga produktong agrikultura mula sa mga tagabaryo upang matugunan ang mga pangangailangan sa nutrisyon ng hukbo at mga manggagawa sa lungsod. At ang panahong ito ay tinawag na "war komunism."

Mga dahilan para sa Digmaang Komunismo

Ang komunismong giyera ay ang patakarang hinabol ng estado ng Sobyet sa teritoryo ng bansa nito noong 1918-1921. ang layunin ay upang mabigyan ang mga sundalo ng pagkain at armas. Kung ang gobyerno ay hindi gumawa ng matinding hakbang sa mga panahong iyon, hindi ito matatalo sa mga kulaks at kinatawan ng kontra-rebolusyon.

Nasyonalisasyon ng mga bangko at industriya

Noong unang bahagi ng tag-init ng 1917, nagsimula ang isang napakalaking pag-agos ng kapital sa ibang bansa. Una, iniwan ng mga dayuhang mamumuhunan at negosyante ang pamilihan sa Russia, na nangangailangan lamang ng murang paggawa sa Russia, at ipinakilala ng batang gobyerno ang isang 8-oras na araw ng trabaho kaagad pagkatapos ng Rebolusyong Pebrero. Ang mga manggagawa ay nagsimulang humingi ng mas mataas na sahod, ang mga welga ay na-legalize, at nawala ang mga negosyante. Sa mga kondisyon ng sabotahe sa paggawa, tumakas din ang bansa sa industriya ng bansa.

Matapos ang Rebolusyong Oktubre, ang paglipat ng mga pabrika sa mga manggagawa ay hindi binalak, tulad ng ginawa sa lupa para sa mga magsasaka. Ang monopolyo ng estado ang mga umuusbong na walang-ari na negosyo, at ang kanilang nasyonalisasyon ay naging isang uri ng pakikibaka laban sa kontra-rebolusyon. Kinontrol ng Bolsheviks ang paggawa ng Likinsky, at sa panahon ng taglamig ng 1917-1918. 836 mga negosyo ay nasyonalisasyon.

Ang pag-aalis ng mga relasyon sa pananalapi

Noong Disyembre 1918, ang unang Labor Code ay pinagtibay, na nagpapakilala sa sapilitang serbisyo sa paggawa. Bilang karagdagan sa 8-oras na araw ng pagtatrabaho, ang mga manggagawa ay tumanggap ng sapilitang paggawa, kung saan hindi sila nagbabayad. Ito ay mga subbotnik at Linggo. Ang mga magsasaka ay kinakailangang sumuko sa estado, kung saan binigyan sila ng mga kalakal na ginawa sa mga pabrika. Ngunit ito ay hindi sapat para sa lahat, at ito ay naging ang mga magsasaka ay gumana nang libre. Nagsimula ang isang pag-agos ng mga manggagawa sa pabrika sa nayon, kung saan sinubukan nilang makatakas mula sa pagkagutom.

Survey ng Pagkain

Ang pamamahala ng imperyal ay ipinakilala ng gobyerno ng tsarist, at pinarangalan ng mga Bolsheviks ang lahat ng stock mula sa mga magsasaka, kasama na ang kailangan ng pamilya. Ipinagbabawal ang pribadong kalakalan sa tinapay. Sa gayon, sinubukan ng gobyerno na makitungo sa mga sachet at mga kamao, para dito, ang People's Commissariat ay binigyan ng eksklusibong awtoridad upang makakuha ng pagkain. At ang mga armadong detatsment ay nagsimulang mag-araro sa mga nayon at nayon, na kumukuha ng mga pananim at iba pang mga produktong pang-agrikultura. Ang gutom ng 1920-1921 ay dumating.

Mga gulo ng magsasaka

Ang mga magsasaka ay hindi nasisiyahan sa pag-agaw ng kanilang pag-aari, nakatanggap sila ng halos walang anuman para dito, dahil ang tinapay ay binili lamang ng estado, at sa mga presyo na itinakda ng mga ito. Ayon kay Lenin, ang komunismong giyera ay isang kinakailangang panukalang-batas, dahil ang bansa ay nasira ng digmaan. Ang nasabing patakaran ay para sa interes ng mga manggagawa at hukbo, ngunit hindi sa magsasaka. At isa-isa, naganap ang mga kaguluhan. Sa rehiyon ng Tambov, nagrebelde ang mga Antonovites, at si Kronstadt, na dating nagsilbing isang matatag na tanggulan ng rebolusyon, ay nagrebelde din.

Sa ilalim ng mga kondisyong ito, ang labis na pagsusuri ng digma sa komunismo ay naghanda ng daan para sa NEP.