Bakit kailangan ang mga bahagi ng pagsasalita?

Ang mga bahagi ng pagsasalita ay ang pinakamahalagang klase ng gramatika. Nahahati sila sa mga pangkat batay sa tatlong karaniwang katangian: semantiko (pangkalahatang kahulugan ng gramatika); morphological (gramatikal na mga kategorya ng salita); syntactic (gumaganap ng isang tiyak na pagpapaandar sa isang pangungusap). Bilang karagdagan, ang mga salita ng isang bahagi ng pagsasalita ay maaaring magkaroon ng pagkakaugnay sa pagbuo ng salita.

Apat na uri ng pagsasalita ay nakikilala sa modernong Ruso: independiyenteng, pantulong na mga bahagi ng pagsasalita, mga salitang modal, interjections at onomatopoeic na salita.Ang mga independiyenteng bahagi ng pagsasalita ay nagpapahiwatig ng mga bagay, palatandaan, kilos, proseso at iba pang mga kababalaghan sa nakapalibot na katotohanan. Ang mga ito ay independiyenteng mga miyembro ng pangungusap, binibigyan ng diin ang bibig sa kanila, isang tanong sa gramatika ang tatanungin, at ito ay nakikilala sa kanila sa mga opisyal na salita. Ang independiyenteng mga bahagi ng pagsasalita ay may isang hindi mahihinang kahulugan na leksikal. Ang mga sumusunod na bahagi ng pagsasalita ng ganitong uri ay nakikilala: pangngalan, pang-uri, pang-uri, panghalip, pandiwa, pang-abay. Ang isyu ng pagtatalaga ng mga partikulo, mikrobyo at mga salita na nagpapahayag ng kategorya ng katayuan sa mga independiyenteng bahagi ng pagsasalita ay kontrobersyal pa rin sa lingguwistika, ngunit sa kurso ng paaralan ng wikang Ruso sila ay tinukoy bilang independyente. huwag tumawag sa mga kababalaghan ng katotohanan at hindi magkaroon ng isang malayang kahulugan ng leksikal. Ang kanilang tungkulin ay upang maituro ang mga ugnayan na umiiral sa pagitan ng mga bagay at phenomena. Nang hindi nagsasagawa ng papel na syntactic sa pangungusap, wala rin silang stress sa bibig.Ang mga modal na salita ay nakatayo sa isang hiwalay na bahagi ng pagsasalita, sapagkat ipahayag ang subjective saloobin ng nagsasalita sa kung ano ang tinalakay, kung paano binuo ang pahayag, atbp. Sa isang pangungusap, karaniwang nagsisilbi silang mga salitang pambungad.Ang mga interaksyon ay nagpapahayag ng damdamin ng nagsasalita nang hindi pinangalanan sila (oh, hooray, oo, mahal). Ang mga salita ng imitasyon ng tunog sa kanilang disenyo ng phonetic ay nagpapalabas ng mga exclamation, tunog at iyak na ginawa ng mga hayop, ibon, tunog ng mga natural na phenomena, atbp. Sa hitsura, malapit sila sa mga interjection, ngunit naiiba sa kanila sa kawalan ng pagpapahayag ng damdamin at kalooban ng nagsasalita. Ang Onomatopoeia ay ginagamit bilang isang nagpapahayag na paraan ng pagsasalamin ng katotohanan (tik-tak, sisiw-tweet, fuck-tararah).