Ano ang isang pantig bilang isang phonetic unit

Ang pantig bilang isang phonetic unit ay nakakaakit ng atensyon ng maraming mga linggwista, dahil ang mga pangunahing pagbabago sa tunog ay nangyayari sa loob ng pantig. Ang pagsasalita ng tao ay isang stream ng pagsasalita o isang tunog chain. Ang isa sa mga yunit ng ponema ng pagsasalita ay itinuturing na isang pantig. Ang pantig ay maaaring matingnan mula sa iba't ibang mga pananaw.

Sa modernong linggwistika, may iba't ibang mga punto ng view sa likas na katangian ng syllable at ang problema ng paghihiwalay ng pantig. Sa isang pangkalahatang kahulugan, ang isang pantig ay ang pinakamaliit na yunit ng paghahati sa pagsasalita. Mula sa isang phonetic point of view, ang isang pantig ay itinuturing bilang isang tunog na segment ng pagsasalita kung saan ang isang tunog ay mas sonorous kumpara sa mga kapitbahay. Sa ponograpiya, ang kakanyahan ng isang pantig ay maaaring matukoy mula sa mga posisyon ng acoustic at articulatory. Ang diskarte ay nakasalalay sa kung aling panig ng pagsasalita ang mahalaga sa mananaliksik. Ang pag-unawa sa articulatory ng pantig ay nauugnay sa tunog na bahagi ng wika. Gumagawa kami ng isang tunog o isang kumbinasyon ng mga tunog sa isang pagtulak ng pagpapabunga, gamit ang isang articulatory apparatus. Ang kahulugan ng pantig ay matatagpuan sa mga aklat-aralin sa paaralan.

Mula sa isang punto ng pananaw, ang isang salita ay nahahati sa mga pantig depende sa antas ng sonidad ng mga tunog na nakatayo sa tabi nito. Samakatuwid, ang isang pantig ay maaaring tukuyin bilang isang kumbinasyon ng mga tunog na may iba't ibang antas ng anak. Ang tunog ay kung paano nakakarinig ang isang tao mula sa gilid. Ang pantig ay laging may syllabic at di-pantig na tunog. Halimbawa, sa salitang "aso" mayroong tatlong pantig at pantig na mga patinig na "o", "a", "o". Ang pinaka-sonorous ay itinuturing na mga patinig o pantig. Ang tunog ay maaari ring mabuo ng mga sonor consonants (p, l, m, n).

Sa ponograpiya, ang mga pantig ay nahahati sa bukas at sarado, hindi natuklasan at sakop. Ang isang bukas na pantig ay palaging nagtatapos sa isang tunog ng syllabic: ma-ma, zhara, ma-shi-na, atbp. Ang isang saradong pantig na nagtatapos sa isang di-pantig na tunog: isang talahanayan, narito, isang bahay, atbp Ang isang bukas na pantig ay nagsisimula sa isang patinig: Sa, y-ilipat, atbp Alinsunod dito, ang isang saklaw na pantig ay nagsisimula sa isang katinig: be-ret, me-me, for-be, atbp Depende sa haba ng tunog, maikli at mahabang pantig ay nakikilala. Ang mga pantig na ito ay mahalaga sa pag-aakma kung kailangan mong sumulat ng isang tula na may wastong tula. Ang mga pantig ay maaari ring ma-stress o hindi mabibigat.

Ang pagtatapos ng isang pantig at ang simula ng isa pa sa ponograpiya ay tinatawag na seksyon ng pantig o hangganan ng pantig. Ang salita ay nahahati sa mga pantig alinsunod sa batas ng pataas na sonidad na karaniwang sa wikang Ruso o batas ng isang bukas na pantig. Iyon ay, ang mga tunog sa salitang saklaw mula sa hindi gaanong sonorous sa higit na mga anak. Kapag hinati natin ang isang salita sa mga pantig, ang hangganan sa pagitan ng mga pantig na madalas na ipinapasa pagkatapos ng patinig at bago ang katinig: ma-shi-na, ma-ha-zin, ka-sha, atbp. Ang batas ng paitaas na anak ay palaging sinusunod sa mga pantig na hindi lilitaw sa simula mga salita. Samakatuwid, kapag naghahati ng isang salita sa mga pantig, gumagamit kami ng mga patakaran batay sa mga pangkalahatang pattern sa pamamahagi ng mga consonants sa pagitan ng mga patinig.

Kaugnay na artikulo

Paano bigyang-diin ang salitang "dancer"